Księgowość firmy w Danii

Założenie własnej działalności gospodarczej w Danii jest nieodłącznie związane z koniecznością prowadzenia księgowości firmy. Według obecnie obowiązujących przepisów dotyczących takich kwestii jak obsługa księgowa Dania nie ma niestety jednolitych wymagań dla wszystkich działalności, co może znacznie skomplikować ich realizację. Wymogi odnośnie księgowości w zależności od rodzaju przedsiębiorstwa różnią się co do stopnia trudności, wymaganych dokumentów, terminów ich dostarczenia, wysokości i rodzaju podatków oraz regulacji prawnych. W związku z tym, po podjęciu decyzji odnośnie założenia firmy w Danii, należy dokładnie przemyśleć kwestię prowadzenia księgowości. Można prowadzić taką dokumentację samodzielnie lub skorzystać z usług certyfikowanego biura księgowego w Danii, które z pełnym profesjonalizmem zajmie się jej uzupełnieniem, a także udzieli porad w zakresie praw regulujących księgowość w Danii, oferowanych kont bankowych oraz praw i obowiązków przedsiębiorcy. Księgowość to zagadnienie, które jest zmartwieniem każdego właściciela firmy, również tej działającej na terenie Danii. Niezwykle ważnym jest, aby dokładnie zapoznać się z wszystkimi regulacjami prawnymi oraz dopełnieniem wszystkich formalności, ponieważ, w przeciwnym razie, można narazić firmę na kary pieniężne. Najbardziej istotne sprawy związane z prowadzeniem księgowości w Danii zebrano na poniższej infografice. Dania to kraj należący do państw skandynawskich, który kładzie szczególny nacisk na rozwój polityki społecznej. Państwo to cechuje się także wolnym rynkiem pracy oraz wysokimi podatkami.

Przedsiębiorca prowadzący własną firmę na terenie Danii powinien bardzo dokładnie zapoznać się z wszystkimi regulacjami prawnymi i obowiązkami, dzięki czemu będzie mógł uniknąć ewentualnych kar finansowych. Wśród aktów prawnych warunkujących prowadzenie księgowości firmy w Danii należą:

• Ustawa o rachunkowości (1998 r.) - zawiera informacje pozwalające na odpowiednią organizację rachunkowości firmy oraz właściwe sporządzanie dokumentacji i ewidencji działalności. Prowadzenie rachunkowości w Danii związane jest z określonym planem kont księgowych opisujących zestawienie zysków i strat firmy oraz sumaryczny bilans.
• Ustawa o sprawozdawczości finansowej (2001 r. z nowelizacją w 2015 r.) - zawiera informacje niezbędne do wykonywania sprawozdań budżetowych. Akt prawny opisuje dwa rodzaje zysków i strat - porównawcze i kalkulacyjne. Sprawozdania powinny być wykonywane zgodnie z klasyfikacją, na którą podzielono duńskie firmy, a którą zaprezentowano na poniższej infografice.

Informacje dotyczące klasyfikacji duńskich firm zostaną rozwinięte w dalszej części artykułu.

• Ustawa o zatwierdzonych rewidentach i firmach audytorskich (2008 r.),
• Ustawa o publicznych i prywatnych spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością (2009 r.),
• Ustawa o działalności finansowej (2011 r.),
• Ustawa o obrocie papierami wartościowymi (2012 r.).

Do instytucji czuwających nad poprawnością prowadzenia rachunkowości w Danii należą Duński Urząd Nadzoru Finansowego (DFSA), Duński Urząd do spraw Biznesu (DBA) oraz Duński Komitet Standardów Rachunkowości (DASC). Tak jak wspomniano w poprzednim akapicie, sprawozdawczość finansowa firm różni się w zależności od rodzaju działalności gospodarczej, ilości pracowników, wartości rocznego obrotu netto, wielkości przedsiębiorstwa oraz wielkości zasobów majątkowych. Ze względu na te różnice dokonano podziału działalności gospodarczych na cztery klasy.

Klasa A obejmuje małe i duże firmy, które zatrudniają nie więcej niż 10 pracowników na pełen etat. Ponadto, firmy te posiadają zasoby majątkowe w wartości nie większej niż 7 milionów koron duńskich, natomiast roczny obrót netto tych firm jest mniejszy niż 14 milionów koron. Przedsiębiorstwa należące do klasy A nie muszą sporządzać sprawozdań finansowych (chyba, że statut firmy zawiera informacje o takiej konieczności), a jedynie są zobowiązane do składania rozliczeń podatkowych. W sytuacji, gdy w statucie firmy zawarte są informacje odnośnie wykonywania sprawozdań finansowych, wtedy sprawozdania te zawierają najczęściej zaświadczenie zarządu firmy, bilans roczny, przedstawienie zysków i strat oraz inne informacje.

Klasa A:

• małe i duże firmy,
• nie więcej niż 10 pracowników na cały etat,
• aktywa <7 milionów koron duńskich,
• roczny obrót netto <14 milionów koron duńskich.

Brak konieczności sporządzania sprawozdań finansowych.

Klasa B obejmuje publiczne i prywatne spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki komandytowe, fundacje handlowe oraz inne firmy, w których ilość pracowników nie przekracza 10 osób, wielkość zasobów majątkowych jest mniejsza niż 2,7 miliona koron duńskich i roczny obrót netto nie jest większy niż 5,4 miliona koron lub ilość pracowników nie przekracza 50 osób, wielkość zasobów majątkowych jest mniejsza niż 44 miliony koron duńskich i roczny obrót netto nie jest większy niż 89 milionów koron. Sprawozdania finansowe firmy zaliczanych do klasy B zawierają przegląd dotyczący działalności zarządu określonej spółki, bilans roczny, zestawienie zysków i strat, ocenę zmian kapitału własnego oraz inne informacje.

Klasa B:

• publiczne i prywatne spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki komandytowe, fundacje handlowe i inne firmy,
• nie więcej niż 10 pracowników lub nie więcej niż 50 pracowników,
• aktywa < 2,7 mln koron duńskich lub aktywa < 44 mln koron duńskich,
• roczny obrót netto < 5,4 mln koron lub Roczny obrót netto < 89 mln koron.

Klasa C obejmuje średnie i duże przedsiębiorstwa, publiczne i prywatne spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki komandytowe, fundacje komercyjne i inne firmy, w których ilość pracowników nie przekracza 250 osób, wielkość zasobów majątkowych jest mniejsza niż 156 milionów koron duńskich i roczny obrót netto nie jest większy niż 313 milionów koron. Do tej grupy zalicza się także firmy, w których ilość pracowników przekracza 250 osób, wielkość zasobów majątkowych jest większa niż 156 milionów koron duńskich, a roczny obrót netto jest większy niż 313 milionów koron. Sprawozdania finansowe firm należących do klasy C muszą zawierać przegląd dotyczący działalności zarządu określonej spółki, bilans roczny, zestawienie zysków i strat, zestawienie cash flow (przepływu finansów w firmie), ocenę zmian kapitału własnego oraz inne informacje.

Klasa C:

• średnie i duże przedsiębiorstwa, publiczne i prywatne spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki komandytowe, fundacje komercyjne i inne firmy,
• nie więcej niż 250 pracowników lub więcej niż 50 pracowników,
• aktywa < 156 mln koron duńskich lub aktywa > 156 mln koron duńskich,
• roczny obrót netto < 313 mln koron lub roczny obrót netto > 313 mln koron.

Klasa D obejmuje publiczne spółki akcyjne oraz spółki giełdowe. Sprawozdania spółek akcyjnych muszą być składane w formie skonsolidowanej według wytycznych zawartych w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej, podczas gdy spółki giełdowe muszą przygotowywać jednostkowe sprawozdania dotyczące budżetu. Sprawozdania spółek należących do klasy D zawierają elementy podobne, jak w przypadku firm należących do klasy C, lecz dokumentacja ta jest bardziej rozbudowana.

Klasa D:

• państwowe spółki akcyjne, spółki giełdowe.

Najbardziej rozbudowana forma sprawozdawczości finansowej. Firmy jednoosobowe są zaliczane według klasyfikacji sprawozdawczości do klasy A, w związku z czym, nie mają obowiązku składania sprawozdań finansowych. Księgowość przedsiębiorstw jednoosobowych w Danii to zatem, przede wszystkim, rozliczenia podatkowe z urzędem skarbowym (w Danii określany jako SKAT). Poza tym, księgowi są również pomocni na samym początku zakładania nowej firmy - wspierają przedsiębiorcę w sporządzaniu dokładnego opisu firmy, tzw. Forretningsplan. Jest to dokument, w którym powinny się znaleźć podstawowe informacje o nowopowstającej firmie, w tym plan przedsiębiorcy na rozwój działalności, jak również profil jej działania oraz przewidywany budżet.

Rejestracja jednoosobowej firmy w Danii polega na zgłoszeniu jej w Duńskim Urzędzie ds. Biznesu (Erhvervsstyrelsen) poprzez stronę internetową. Ważne jest, że osoby starające się o założenie takiego rodzaju działalności gospodarczej, muszą dysponować numerem ewidencyjnym (CPR). Istotną informacją dla początkującego przedsiębiorcy będzie też fakt, że założenie firmy w Danii nie wymaga kapitału zakładowego, a szacowana wysokość kosztów określana jest na 10 tysięcy koron duńskich, czyli ok. 5 tysięcy złotych. Generalnie, księgowość w jednoosobowej firmie nie jest skomplikowana, gdyż podatek od przychodu płatny jest jedynie na podstawie jednego zeznania podatkowego, a właściciel firmy nie musi się rejestrować jako płatnik VAT, jeżeli przychody nie są wyższe niż 50 tysięcy koron duńskich.

Początkujący przedsiębiorca powinien wiedzieć również, że, jako właściciel firmy, odpowiada za jej zobowiązania całym swoim majątkiem. Poza tym, konieczny jest wybór jednej z trzech opcji opodatkowania:

• opodatkowanie na podstawie Ustawy o kapitale zakładowym (Kapitalafkastordning) - według niej część przychodów firmy może zostać przeniesiona jako przychód osobisty,
• opodatkowanie przychodów firmy jako przychodu osobistego (tak jak u pracowników),
• opodatkowanie na podstawie Ustawy o przedsiębiorstwach (Virksomhedsordning) - według niej istnieje możliwość odpisania w zeznaniu podatkowym kosztów wynikających z odsetek zaciągniętego kredytu.

Przedsiębiorcy, którzy płacą wszystkie wymagane składki i ksiegowosc, mogą skorzystać, tak jak osoby pracujące na terenie Danii, ze świadczeń zdrowotnych oraz emerytalnych. Deklaracja podatkowa jest składana w Danii raz na kwartał lub raz na pół roku, natomiast zaliczki na podatek dochodowy są płatne do 20 marca oraz 20 listopada. Spółki należące, według klasyfikacji sprawozdawczości finansowej, do klas B, C i D mają nieco bardziej złożone wymogi odnośnie prowadzenia księgowości niż firmy jednoosobowe. Chcąc zarejestrować firmę jako spółkę, w Danii można dokonać rejestracji firmy w formie: spółki jawnej (Interessentskab), spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Anpartsselskab), spółki komandytowej (Kommanditselskab) lub spółki akcyjnej (Aktieselskab). Wszystkie te formy działalności wymagają dostarczenia wielu dokumentów, o których więcej pisano w akapicie Podział obowiązków dotyczących sprawozdawczości finansowej.

W Danii, spółki są formami prawnymi prowadzenia działalności, które zobowiązane są do płatności podatku CIT w wysokości 22%, natomiast jeżeli roczne obroty firmy przekroczą 20 tysięcy koron duńskich, wtedy staje się ona płatnikiem VAT, a podatek wynosi 25%. Nad zmianami praw, które dotyczą spółek oraz zmianami praw rachunkowości czuwa instytucja określana jako Duński Urząd ds. Przedsiębiorstw. Innym istotnym organem ustalającym zasady księgowości spółek jest Duński Komitet Standardów Rachunkowości, którego zadaniem jest, między innymi, sporządzanie wytycznych dotyczących przygotowywania sprawozdań finansowych. Na terenie Danii, każda działalność gospodarcza podlega ewidencjonowaniu, dzięki tzw. planowi kont księgowych. Klasyfikuje on poszczególne konta na klasy, przy uwzględnieniu zysków, strat oraz całkowitego bilansu. Najważniejsze grupy kont zostały przedstawione w tabeli poniżej.

Lp.	Opisy grup
1.	Grupa konta: przychody netto ze sprzedaży towarów	Numer konta: 1100 Nazwa konta: sprzedaż towarów
2.	Grupa konta: sprzedaż	Numer konta: 2100 Nazwa konta: sprzedaż
3.	Grupa konta: pozostałe konta zewnętrzne	Numer konta: 3100 Nazwa konta: koszty reklamy
		Numer konta: 3200 Nazwa konta: koszty lokalne
		Numer konta: 3300 Nazwa konta: niedobór gotówki
		Numer konta: 3400 Nazwa konta: koszty eksportowanego pojazdu
		Numer konta: 3900; Nazwa konta: pozostałe koszty
4.	Grupa konta: koszty procesu	Numer konta: 4100 Nazwa konta: wynagrodzenia
		Numer konta: 4200 Nazwa konta: dodatek emerytalny
5.	Grupa konta: amortyzacja	Numer konta: 5100 Nazwa konta: amortyzacja środków transportu
		Numer konta: 5200 Nazwa konta: amortyzacja wyposażenia
6.	Grupa konta: odsetki	Numer konta: 6100 Nazwa konta: odsetki (przychody)
7.	Grupa konta: odsetki	Numer konta: 7100 Nazwa konta: odsetki (koszty)
8.	Grupa konta: pozycje nadzwyczajne	Numer konta: 8100 Nazwa konta: zyski nadzwyczajne
		Numer konta: 8200 Nazwa konta: straty nadzwyczajne
9.	Grupa konta: ksiegowosc	Numer konta: 9000 Nazwa konta: podatek dochodowy od osób prawnych
10.	Grupa konta: aktywa trwałe	Numer konta: 112 Nazwa konta: rzeczowe aktywa
		Numer konta: 11120 Nazwa konta: samochody
		Numer konta: 11121 Nazwa konta: odpisy umorzeniowe na samochody
		Numer konta: 11130 Nazwa konta: meble
		Numer konta: 11131 Nazwa konta: odpisy umorzeniowe na meble
11.	Grupa konta: aktywa obrotowe	Numer konta: 121 Nazwa konta: zapasy
		Numer konta: 12110 Nazwa konta: skład
		Numer konta: 122 Nazwa konta: należności
		Numer konta: 12210 Nazwa konta: należności od odbiorców
		Numer konta: 12220 Nazwa konta: rozliczenia międzyokresowe
		Numer konta: 123 Nazwa konta: środki pieniężne
		Numer konta: 12310 Nazwa konta: kasa
		Numer konta: 12320 Nazwa konta: rachunek bankowy
		Numer konta: 1230 Nazwa konta: rachunek oszczędnościowy
12.	Grupa konta: kapitały	Numer konta: 121 Nazwa konta: kapitał zakładowy
		Numer konta: 134 Nazwa konta: kapitał rezerwowy
		Numer konta: 135 Nazwa konta: wynik finansowy
13.	Grupa konta: zobowiązania	Numer konta: 141 Nazwa konta: zobowiązania długoterminowe
		Numer konta: 14110 Nazwa konta: kredyty hipoteczne
		Numer konta: 142 Nazwa konta: zobowiązania krótkoterminowe
		Numer konta: 14210 Nazwa konta: kredyt obrotowy
		Numer konta: 14220 Nazwa konta: wierzytelności
		Numer konta: 14230 Nazwa konta: z tytułu dodatku do emerytur
		Numer konta: 14240 Nazwa konta: z tytułu składek na rynek pracy
		Numer konta: 14250 Nazwa konta: z tytułu podatków
		Numer konta: 14250 Nazwa konta: rozliczenia podatku
		Numer konta: 14290 Nazwa konta: inne zobowiązania
	Odpisy	Numer konta: 21000 Nazwa konta: rachunek zysków i strat
		Numer konta: 22000 Nazwa konta: bilans

W Danii, kontrola firm, czyli tzw. audyt jest uregulowana w Ustawie o sprawozdawczości finansowej. Sprawdzanie poprawności księgowości firmy jest dokonywane przez audytorów, którzy nie powinni mieć żadnych powiązań z firmą. Audyt może mieć różny zakres i w zależności od tego, wyróżnia się niżej wymienione rodzaje audytów:

• audyt finansowy - całościowa ocena sprawozdania budżetowego mająca na celu sprawdzenie, czy wszystkie informacje dotyczące finansów podane przez osobę uprawnioną przez daną firmę są zgodne ze stanem faktycznym, a także, czy spełniają wszystkie wymogi zapisane w dokumentach obowiązujących na terenie Danii,
• audyt zgodności - ocena, czy wszystkie systemy i operacje dotyczące finansów są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa,
• audyt zarządzania - ocena stopnia racjonalności w zarządzaniu finansami przez daną działalność gospodarczą,
• QA (quality assurance) - kontrola jakości sprawozdań finansowych prowadzonych przez duńskie firmy

Kontrola nie jest obowiązkowa dla firm należących, według opisanej wyżej klasyfikacji, do klas A i B, chyba, że została przez nie osiągnięta określona wielkość obrotów na rok. Co więcej firmy te mogą skorzystać z wybranego samodzielnie typu kontroli (audyt finansowy, kontrola sprawozdań czy pomoc w księgowości) w zależności od tego, która opcja będzie dla ich przedsiębiorstwa najbardziej korzystna. Ponadto, firmy należące do klasy B mogą dokonać wyboru spośród kontroli sprawozdań finansowych lub tzw. audit-light, czyli wersji kontroli obejmującej sprawozdania od 2013 roku.

Każdy przedsiębiorca powinien wiedzieć, że, poza audytem zewnętrznym, na każdej firmie spoczywa obowiązek wewnętrznej kontroli finansów firmy. Według Dobrej Praktyki Audytu, jednostka dokonująca takiej kontroli, nie powinna zależeć od osoby zarządzającej daną firmą w obszarze planowania swych działań oraz ich realizacji.

Od 2011 roku, w Danii istnieje organizacja zwana FSR zajmująca się profesjonalną pomocą w zakresie księgowości odnośnie analizy bilansów finansowych firmy, audytem oraz sprawdzaniem w zakresie podatków. Komórka ta powstała jako wynik złączenia następujących organizacji: FSR (Duńscy Biegli Rewidenci), FRR (Duński Instytut Biegłych Rewidentów Publicznych) oraz REVIFORA (Stowarzyszenie Młodych Księgowych).

Audytorzy w Danii, czyli krajowi autoryzowani księgowi (SPA) pełniący funkcje biegłych rewidentów oraz firmy audytorskie podlegają kontroli przez Urząd Nadzoru nad Audytem (DSAA) co 6 lat. Księgowość firm w Danii obejmuje analizę wydatków, przychodów oraz bilansów finansowych firm. Obowiązujący w Danii wzór bilansu obrazuje zasoby majątkowe uszeregowane według wzrastającej płynności oraz źródła pochodzenia tych zasobów uwzględniając podział na kapitały własne i kapitały obce. Wzór takiego bilansu przedstawiono w tabeli poniżej.

1.	Aktywa trwałe	Wartości niematerialne	Posiadane patenty, koncesje, znaki towarowe (z projektów rozwojowych)
			Posiadane patenty, koncesje, znaki towarowe (nabyte)
			Wartość firmy
			Projekty rozwojowe w trakcie ich realizacji
		Wartości materialne	Grunty oraz budynki
			Posiadane urządzenia i maszyny
			Inne
			Wpłacone zaliczki na poczet aktywów trwałych
		Aktywa finansowe	Udziały w powiązanych firmach
			Przychody od powiązanych firm
			Projekty inwestycyjne w firmach stowarzyszonych
			Przychody od firm stowarzyszonych
			Inne projekty inwestycyjne
			Inne przychody
			Udziały
			Przychody osób zarządzających
2.	Aktywa obrotowe	Zapasy	Posiadane surowce i materiały
			Procesy produkcyjne w trakcie realizacji
			Produkty gotowe
			Wpłacone zaliczki na określone towary
		Należności	Należności związane z handlem
			Umowy na procesy produkcyjne w trakcie realizacji
			Przychody od powiązanych firm
			Przychody od firm stowarzyszonych
			Inne przychody
			Przychody osób zarządzających
			Rozliczenia
		Projekty inwestycyjne	Projekty inwestycyjne w powiązanych firmach
			Akcje
			Pozostałe projekty inwestycyjne
		Gotówka	Pasywa
			Kapitały (kapitał początkowy, agio, fundusze rezerwowe, bilans zysk/strata)
			Rezerwy
			Zobowiązania obejmujące krótki i długi czas trwania
			Rozliczenia pomiędzy okresami rozliczeniowymi

O każdej firmie działającej na terenie Danii, na stronie Duńskiego Urzędu ds. Działalności Gospodarczej (Erhvervsstyrelsen) można znaleźć wiele informacji odnośnie jej rejestracji, rachunkowości i działalności.

Informacje, które można znaleźć na stronie internetowej urzędu: Wśród dokumentów, z którymi na pewno spotka się przedsiębiorca prowadzący firmę w Danii należą między innymi:

• formularz zeznania podatkowego (Selvangivelse) wystawiany przez duński Urząd Skarbowy,
• dokument decyzji podatkowej (Arsopgorelse) wysyłany przez Urząd Skarbowy corocznie po 2 lipca (z informacją odnośnie dopłaty bądź zwrotu),
• dokument wydawany po zakończeniu stosunku pracy zawierający sumę zarobków przez cały okres zatrudnienia (Oplysningsseddel),
• dokument zeznania podatkowego, który należy złożyć w ciągu 6 miesięcy od zakończenia roku podatkowego.

Dania jest państwem, które importuje i eksportuje towary głównie z krajami należącymi do Unii Europejskiej. W grupie najczęściej importowanych towarów znajdują się, między innymi, maszyny, produkty przetworzone i produkty oraz substancje chemiczne, natomiast wśród eksportowanych znaleźć można artykuły spożywcze, zwierzęta oraz produkty chemiczne. Główną instytucją zajmującą się wymianą towarów między Danią a innymi krajami jest Duńska Rada Eksportu.

Cło jest w Danii obliczane na podstawie ceny towaru na fakturze powiększanej o wydatki związane z ubezpieczeniem i transportem, czyli tzw. wartości celnej produktu. Przedsiębiorcy powinni wiedzieć również o podatku od wartości dodanej, który wynosi 25% i jest uwzględniany w przypadku produktów rolnych, przemysłowych oraz usług. Za wydawanie pozwoleń odnośnie importu i eksportu produktów żywnościowych odpowiedzialny jest Duński Inspektorat ds. Weterynarii i Żywności. Ważne jest, że importowane produkty, szczególnie tyczy się to produktów spożywczych, muszą posiadać etykiety ze składem przetłumaczonym na język duński, a także spełniać duńskie normy odnośnie zawartości konserwantów.

W przypadku starań o wydanie pozwolenia na handel kosmetykami oraz chemią gospodarczą, należy zwrócić się do Departamentu Wyrobów Chemicznych Ministerstwa Środowiska, gdyż to właśnie ten organ zajmuje się wydawaniem pozwoleń w tym zakresie. Przedsiębiorcy powinni również pamiętać, że import substancji chemicznych, które mogą być niebezpieczne powinien być poprzedzony sprawdzeniem statusu tej substancji na narodowej liście substancji niebezpiecznych.

Innym ważnym znakiem, którym powinny zostać oznaczone niektóre z produktów jest znak CE. Dotyczy to m.in. zabawek, urządzeń, wyrobów elektrycznych, wyrobów budowlanych, zamrażarek i chłodziarek, urządzeń do diagnostyki, implantów medycznych, urządzeń gazowych oraz łodzi i jachtów.

Każdy przedsiębiorca planujący transport towarów z innymi państwami powinien najpierw zapoznać się z ustawą, w której wyjaśnione są zasady zawierania umów - Prawem o Kontaktach. Inne dokumenty istotne w tym procesie zostały spisane poniżej:

1. Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych dotycząca kontraktów na sprzedaż towarów.
2. Umowa o współpracy przemysłowej, naukowej i technicznej - 11.1974r.
3. Umowa w sprawie rozwoju współpracy gospodarczej - 05.1976r.
4. Umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu - 04.1976r., ze zmianami z 1992r.
5. Umowa w sprawie popierania i wzajemnej ochronie inwestycji - 05.1990r.
6. Umowa o pomocy wzajemnej w sprawach celnych - 1992r.
7. Umowa o współpracy w zakresie energetyki - 1990r.
8. Umowa o współpracy w dziedzinie ochrony środowiska - 1990r.

Każdy początkujący przedsiębiorca posiadający firmę w Danii powinien przed zatrudnieniem pracowników zapoznać się z Ustawą o dokumencie zatrudnienia. Każdy pracownik rozpoczynający pracę w duńskiej firmie powinien otrzymać dokument, w którym zawarte byłyby wszystkie podstawowe warunki pracy. Ponadto, duńscy pracownicy są chronieni przez tzw. układy zbiorowe - porozumienia pracodawców i pracowników za pośrednictwem związków zawodowych.

Pracodawcy powinni tak przygotować warunki pracy dla pracowników, aby możliwe było przestrzeganie duńskiego prawa pracy oraz przepisów BHP opublikowanych na stronie Duńskiego Urzędu Inspekcji Pracy. Praca w delegacji na terenie Danii wiąże się z koniecznością zachowania wytycznych zawartych w dyrektywie Unii Europejskiej o delegowaniu pracowników do pracy za granicą z 16.12.1996r. oraz duńskiej Ustawy o delegowaniu pracowników z 15.12.1999r.

1. Jakie są wytyczne odnośnie prowadzenia księgowości w Danii?
   Duńska rachunkowość jest uwarunkowana rozporządzeniem Unii Europejskiej z 2002r. odnośnie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości, wedle którego konieczne jest posługiwanie się wytycznymi określonymi przez MSSF.
   
   
2. Czym jest termin a-kasse?
   A-kasse to fundusz ubezpieczeń w przypadku bezrobocia. Ubezpieczenie takie nie jest obowiązkowe, aby uzyskać zasiłek po utracie pracy, trzeba wtedy jednak zostać członkiem a-kasse.
   
   
3. Jak przetłumaczyć stwierdzenia Skat til udbetaling oraz Restskat til betaling?
   Skat til udbetaling jest sformułowaniem umieszczanym na decyzji podatkowej z urzędu, oznaczające kwotę zwrotu podatku, natomiast Restskat til betaling oznacza kwotę dopłaty do SKAT-u.
   
   
4. Czym jest NemKonto?
   NemKonto jest pracowniczym rachunkiem bankowym, na który przelewane jest zwrot podatku ze SKAT-u oraz wypłata za pracę.
   
   
5. Czym jest Feriepenge i komu świadczenie to przysługuje?
   Feriepenge to świadczenia urlopowe, do których mają prawo wszystkie osoby legalnie pracujące w Danii. Duńskiemu pracownikowi należy się 2,08 dnia urlopu za każdy przepracowany miesiąc, czyli 5 tygodni, ale wymogiem jest, aby minimum 3 tygodnie z 5-tygodniowego urlopu wykorzystać w okresie wakacyjnym, tj. między 1 maja a 30 września. Feriepenge wypłacane jest na NemKonto.
   
   
6. Czym jest Feriekonto?
   Feriekonto jest specjalnym funduszem, na którzy pracodawca musi odprowadzać składki na rzecz urlopu swoich pracowników (12% od wynagrodzenia brutto pomniejszone o 8% przeznaczone na cele socjalne).
   
   
7. Jaki jest okres oczekiwania na otrzymanie zwrotu podatku?
   Na zwrot podatku z Urzędu Skarbowego w Danii trzeba czekać około 6 miesięcy.
   
   
8. Czym są Årsopgørelsen?
   Årsopgørelsen to decyzje podatkowe, które można znaleźć się na stronie duńskiego Urzędu Skarbowego.
   
   
9. Jakie są duńskie ulgi podatkowe?
   
   • ulga na dojazdy z miejsca zakwaterowania i zamieszkania do pracy,
   • ulga na zakwaterowanie,
   • ulga na wyżywienie.
10. Co to jest pension? Co to jest folkepension?
    Pension to duńska prywatna emerytura zgromadzona na prywatnych funduszach emerytalnych, natomiast folkepension to duńska emerytura państwowa, do której mają praw wszyscy obywatele Danii po 65 roku życia.
    
    
11. Czym jest ATM?
    ATM to duńskie programy pracownicze, które należą do drugiego filaru emerytalnego i obejmują wszystkich o obywateli Danii, którzy ukończyli 16 lat.
    
    
12. Czym jest karta zdrowotna - DK?
    Duńska karta zdrowotna tzw. żółta karta, jest obowiązkowa i musi założyć każda osoba planująca zostać w Danii ponad 3 miesiące.

Cofnij odpowiedź

Poniżej możesz zostawić swój komentarz

Pola z * są obowiązkowe

Komentarz*

Imię*

Zabezpieczenie antyspamowe*

Imię na literę "k" to

Kuba

czy

Marek